18 Δεκεμβρίου 1943: οι Γερμανοί εκτελούν 115 άνδρες στη Δράκεια σε αντίποινα για επίθεση ανταρτών σε μικρή ομάδα γερμανών μοτοσικλετιστών. Έκτοτε η ζωή στη Δράκεια αλλάζει ριζικά. Το χωριό βυθίζεται στο πένθος. Οι κάτοικοι βασανίζονται από τον πόνο της απώλειας και από αμείλικτα ερωτήματα: Γιατί συνέβη το κακό σε αυτούς που δεν έφταιγαν; Θα μπορούσαν να γλυτώσουν;

Ο Χώρος Μνήμης «Δράκεια 18.12.1943», εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2013, στην 70ή ακριβώς επέτειο εκτέλεσης

Δημιουργήθηκε ακριβώς στον τόπο του μαρτυρίου (κάτω πλατεία Δράκειας), κι εκτός από ελάχιστη ένδειξη τιμής στο χωριό και τους κατοίκους του, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα. Περιλαμβάνει το «πορτρέτο της Δράκειας», το «χρονικό της εκτέλεσης», τους «κύβους» με τις πολλαπλές ιστορικές εκδοχές και το «διαδραστικό τραπέζι», που ενσωματώνει το σύνολο του τεκμηριωτικού υλικού της έκθεσης.

Στόχος της έκθεσης, που σε μεγάλο βαθμό στηρίζεται στην έρευνα που από το 2000 περίπου ξεκίνησε η καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Ρίκη Βαν Μπούσχοτεν και ομάδα φοιτητών δεν είναι μόνο να δείξει «τι πραγματικά συνέβη» τις δύο εκείνες μέρες του ’43, την παραμονή και την ημέρα της εκτέλεσης. Στόχος της είναι να μεταφέρει στο πεδίο της Ιστορίας τις εμπειρίες των ανθρώπων της εποχής· να διερευνήσει τι σήμαινε για ένα χωριό να χάσει από τη μια μέρα στην άλλη τόσους άντρες, τι επιπτώσεις είχε αυτό στην οικονομία, τις κοινωνικές σχέσεις, τις οικογένειες.

Για τα ζητήματα αυτά, ο λόγος δίνεται στους ανθρώπους που βίωσαν τα γεγονότα είτε ως πρωταγωνιστές της ιστορίας της εκτέλεσης είτε ως μέλη οικογενειών που επηρεάστηκαν βαθιά από τις εμπειρίες των μεγαλύτερων.