Το κινηματογραφικό ταξίδι με το Cine Μεσόγειος συνεχίζεται στο «Αχίλλειον» (αίθουσα “Νίκος Κολοβός”). Συνταξιδιώτες μας κάθε Τρίτη και Τετάρτη βράδυ στις 9:30΄μ.μ. σκηνοθέτες απ΄ όλο τον κόσμο. Στις αποσκευές τους επιλεγμένες ταινίες τους, μοιρασμένες σε διάφορες θεματικές ενότητες. Αυτή τη φορά, σειρά έχουν «οι ξένοι».
Στην παρέα μας αργότερα (Από Δευτέρα 1 έως Παρασκευή 5 Απριλίου 2013) θα προστεθούν και πολλοί Έλληνες και ξένοι δημιουργοί από το πρόγραμμα των περιφερειακών εκδηλώσεων του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2013. (Το σχετικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί, αμέσως μόλις εγκριθεί από την οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ).
Σημείωση: Από το Cine Μεσόγειος ανακοινώνεται με λύπη μας ότι η προγραμματισμένη φιλοξενία στο «Αχίλλειον» της 7ης Εβδομάδας Γαλλόφωνου Κινηματογράφου (από 25 έως 29.3.2013) ματαιώνεται, λόγω κωλύματος των διοργανωτών να μας παραδώσουν τις πέντε σχετικές κινηματογραφικές ταινίες. Το Cine Μεσόγειος, ωστόσο, θα συνεχίσει τις προβολές πολλών επιλεγμένων γαλλόφωνων ταινιών στα προσεχή προγράμματά του.
Ας κάνουμε μια πρώτη γνωριμία με τους δημιουργούς και τα έργα του β΄ μέρους του προγράμματος του Cine Μεσόγειος στο «Αχίλλειον», από την Άνοιξη μέχρι 8 Μαΐου 2013.
ΕΝΟΤΗΤΑ: ΟΙ ΞΕΝΟΙ
* Ο καναδός Φιλίπ Φαλαρντό μπαίνει σ΄ ένα γαλλόφωνο δημοτικό σχολείο του Μοντρεάλ, όπου διδάσκει ο εξαιρετικός κύριος Λαζάρ από την Αλγερία.
* Ο «πατέρας» του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά Τζον Σέιλς οδηγεί πέντε Αμερικανίδες και μια Ιρλανδέζα στο Μεξικό και στο ξενοδοχείο Το Σπίτι των Παιδιών, σε αναζήτηση μωρών για υιοθεσία.
* Ο βρετανός Νικ Χάραν μας οδηγεί σε μια μικρή πόλη της Ουαλίας, για να εξηγήσει γιατί χρειάζονται 4 κηδείες για 1 γάμο, εστιάζοντας σ΄ έναν παιδικό έρωτα, που αναβιώνει στα χρόνια της ωριμότητας, με φόντο τη σουρεαλιστική διαμάχη του ντόπιου εργολάβου κηδειών με τον αμερικανό ανταγωνιστή του.
* Ο Τόμας Μακάρθι από την άλλη όχθη του Ατλαντικού αναρωτιέται ποιος είναι άραγε επισκέπτης στη Νέα Υόρκη: Ένας νεαρός μετανάστης από τη Συρία, η φίλη του από τη Σενεγάλη ή ένας γιάνκης πανεπιστημιακός καθηγητής από το… Κονέκτικατ;
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Τρίτη 5 και Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στο Μοντρεάλ του Καναδά, σ΄ ένα δημοτικό σχολείο μ΄ έναν εξαίρετο δάσκαλο…
Ο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΑΖΑΡ (Monsieur Lazhar) Καναδάς (2011) Σκηνοθεσία, Σενάριο: Φιλίπ Φαλαρντό (από το μονόπρακτο θεατρικό της Εβελίν ντε λα Σενελιέρ) Πρωταγωνιστούν: Μοχάμεντ Φελάγκ, Σοφί Νελίς, Εμιλιέν Νερόν, Ντανιέλ Προυλ (94΄) * Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2012 * 5 Βραβεία Genie της Καναδικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και Τηλεόρασης: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Β΄ Γυναικείου Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου.
Ο νεαρός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Philippe Falardeau, γεννημένος το 1968 στο Κεμπέκ, επιστρατεύει ευαισθησία, γλυκόπικρο χιούμορ και «ειλικρινή ψέματα» για να μας προσφέρει μία ταινία που γοητεύει. Διασκευάζει με γενναιότητα και σπουδή ένα μονόπρακτο για έναν χαρακτήρα, το κάνει πιο πολύπλοκο, πολυσήμαντο και βαθύ. Το φιλμ προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και αν δεν ήταν ο «Χωρισμός» του ιρανού Φαρχαντί (που είδαμε το πέρυσι το καλοκαίρι από το Cine Μεσόγειος στην Εξωραϊστική) θα το κέρδιζε οπωσδήποτε πανάξια.
Ο κύριος Λαζάρ, από την Αλγερία, αυτοπροτείνεται ως αντικαταστάτης μιας δασκάλας που αυτοκτόνησε σε ένα γαλλόφωνο (κεμπεκουά) δημοτικό σχολείο του Μοντρεάλ. Από την πρώτη στιγμή κάνει τα πάντα για να έρθει πιο κοντά στα παιδιά, να τους συμπαρασταθεί, να τους εξηγήσει την (ανεξήγητη συχνά και για τους μεγάλους) δύναμη της απώλειας. Συχνά ξεφεύγει από την τυπικότητα της διδακτέας ύλης, αναζητώντας την ουσία και την αλήθεια. Η ιδιότυπη φιγούρα του είναι από μόνη της μια πλήρης αντίθεση τόσο προς την «πολιτική ορθότητα» του σχολείου, όσο και προς την πένθιμη σιωπή που κάλυπτε μαθητές, καθηγητές και γονείς.
Ο κύριος Λαζάρ, όπως τον υποδύεται ο γαλλοαλγερινός ηθοποιός, περφόρμερ, ποιητής και συγγραφέας Μοχάμεντ Φελάγκ (Mohamed Fellag) μιλάει κελαρυστά, σαν να απαγγέλλει, αντί να διδάσκει συμβατικά. Οι ανάγλυφες εκφράσεις και οι γρήγορες αντιδράσεις του προσώπου του θυμίζουν σταρ του βωβού κινηματογράφου. Βιώνει τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων και ενσαρκώνει την δύναμη της ειλικρίνειας και της ανθρωπιάς. Καλύπτει με ζωντάνια τις ανάγκες των παιδιών για μάθηση και αμφισβήτηση, σε μια στιγμή που (πολλά και δύσκολα) ερωτήματα αναδύονται, ζητώντας πιεστικά απαντήσεις. Ο ίδιος έχει αμφιβολίες, αλλά όχι και δισταγμούς να αναζητήσει την αλήθεια.
Ωστόσο, κανείς από την εκπαιδευτική κοινότητα και την τοπική κοινωνία γνωρίζει το παραμικρό για το παρελθόν του κυρίου Λαζάρ. Ούτε βέβαια και το μυστικό του ότι από στιγμή σε στιγμή μπορεί απελαθεί. Ποια, άραγε, είναι η αλήθεια γι’ αυτόν τον ίδιο τον κύριο Λαζάρ; Είναι ένας «ξένος», που έρχεται από το πουθενά. Θα τα καταφέρει να επιβιώσει ανάμεσα στους «άλλους»; Τα παιδιά θα αποδεχθούν τη διαφορετικότητά του, σε σύγκριση με τα πρότυπα του συστήματος; Το ξέσπασμα του αγοριού και η αγκαλιά του κοριτσιού στο φινάλε, δείχνουν ότι ακόμη υπάρχει ελπίδα.
Τρίτη 12 και Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στο Μεξικό, ακολουθώντας πέντε Αμερικάνες και μια Ιρλανδέζα σ΄ ένα παράξενο ξενοδοχείο …
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (Casa de los Babys) ΗΠΑ (2003) Σκηνοθεσία: Σενάριο: Τζον Σέιλς Πρωταγωνιστούν: Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Ντάριλ Χάνα, Μάγκι Τζίλενχαλ, Λίλι Τέιλορ, Μαίρη Στινμπέργκεν, Σούζα Λίντς, Ρίτα Μορένο (95΄)
Πέντε Αμερικανίδες και μια Ιρλανδέζα, διαφορετικής ταξικής καταγωγής, συναντιούνται σε ένα περίεργο ξενοδοχείο στο Μεξικό. Εκεί περιμένουν από τη ντόπια ιδιοκτήτρια να διεκπεραιώσει τις διαδικασίες για να υιοθετήσουν παιδιά, τα οποία οι βιολογικές μητέρες τους αδυνατούν να αναθρέψουν. Καθώς οι μέρες περνούν, εντείνεται το αίσθημα της φόβου και της αμφιβολίας των ξένων γυναικών και δεν αργούν να εκδηλωθούν μεταξύ τους δυσαρέσκειες και αντιθέσεις.
Ο Τζον Σέιλς (John Sayles), «πατέρας» του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, αυτή την φορά θέλησε να αφηγηθεί μια ανθρώπινη και συγκινητική ιστορία, διασκευάζοντας ένα δικό του θεατρικό έργο. Συνθέτει μια ταινία πολλαπλών αφηγήσεων-εξομολογήσεων. Χρησιμοποιεί την τεχνική του ψηφιδωτού και παραθέτει σύντομα περιστατικά. Φιλοδοξεί να προβάλλει το φλέγον ζήτημα των παράνομων υιοθεσιών και όχι μόνο, με φόντο την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση δύο διαφορετικών κόσμων ένθεν κακείθεν της μεθορίου ΗΠΑ-Μεξικού. Τα πρόσωπα είναι πολλά και διαφορετικά. Από τη μία, είναι «οι Ξένοι»: Οι έξι εύπορες (δήθεν) τουρίστριες, που κάνουν διακοπές σ΄ ένα ξενοδοχείο του Μεξικού (στην πραγματικότητα αναζητούν μωρά για υιοθεσία). Είναι η Νάνσι, μια αντιπαθητική και νευρωτική παντογνώστρια, Η Τζένιφερ, που θέλει ένα παιδί για να σώσει το γάμο της. Η Σκίπερ, μια γυμνάστρια που έχει χάσει τρία παιδιά από επιπλοκές στον τοκετό. Η Γκέιλ, μια πρώην αλκοολική. Η Λέσλι, μια ανύπαντρη εκδότρια από τη Νέα Υόρκη, που βλέπει το παιδί σαν μια συντροφιά. Και η Αϊλίν, μια καλοκάγαθη Ιρλανδέζα, που συνέχεια ονειρεύεται μια νέα ζωή με τη θετή κόρη της. Από την άλλη πλευρά, είναι «οι Ντόπιοι»: Η διευθύντρια του ξενοδοχείου, που μεσολαβεί για τις υιοθεσίες. Ο αντιαμερικάνος γιος της. Η φτωχή νεαρή καμαριέρα από το βόρειο Μεξικό. Ο παράνομος ξεναγός, πατέρας τριών παιδιών, που ονειρεύεται το ταξίδι του στη «Γη της Επαγγελίας» (Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ). Η εύπορη ανήλικη μεσοαστή, που πιέζεται να απαλλαγεί από τον καρπό μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Τα τρία παρατημένα από τους γονείς τους μικρά αλητάκια, που κάνουν δουλειές του ποδαριού και μικροκλεψιές για να επιβιώσουν στους δρόμους.
Ο Σέιλς στοχεύει να εμφανίσει χαρακτήρες – και κυρίως τις έξι γυναίκες – ισότιμα, χωρίς κάποιος να επιβάλλεται στον άλλον. Παράλληλα θέτει ερωτήματα σχετικά με το συγκεκριμένο πρόβλημα, χωρίς να επιδιώκει να δώσει απαντήσεις. Το αποτέλεσμα της κινηματογράφησής του ταυτίζεται με τους σκηνοθετικούς του στόχους. Χωρίς αμφιβολία, είναι ένας σκηνοθέτης που έχει πλήρη έλεγχο των τεχνικών και εκφραστικών του μέσων. Η νοσταλγικού ύφους μουσική λειτουργεί και συμπληρώνει αρμονικά την εικόνα. Το παιχνίδι ταύτισης-αποστασιοποίησης ενδιαφέρει ιδιαίτερα τον σκηνοθέτη: ο φακός πλησιάζει τα πρόσωπα, τα εξετάζει προσεκτικά για δευτερόλεπτα και στην συνέχεια αποτραβιέται και απλά παρατηρεί, υποβάλλοντας τον θεατή σε μια διαδικασία έντασης, έκπληξης και εκτόνωσης.
Πρόκειται για ένα μικρό κινηματογραφικό διαμάντι του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, που λάμπει μέσα στις πολλές ταινίες του είδους και αξίζει της προσοχής μας.
Τρίτη 19 και Τετάρτη 20.3.2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στην Ουαλία, με μια βρετανική μαύρη κωμωδία…
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΗΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΑΜΟ (Plots with a view / Undertaking Betty) Μ. Βρετανία, ΗΠΑ, Γερμανία (2002) Σκηνοθεσία: Νικ Χάραν Σενάριο: Φρεντ Πόντσλοφ Πρωταγωνιστούν: Μπρέντα Μπλέθιν, Άλφρεντ Μολίνα, Κρίστοφερ Γουόκεν, Ναόμι Γουότς, Λι Εβανς (94΄)
Σε κάποιο χωριό της Ουαλίας ο παιδικός έρωτας του Μπόρις και της Μπέττυ παραμένει ανομολόγητος και οι δύο νέοι ακολουθούν χωριστούς δρόμους στη ζωή. Ο Μπόρις έχει παραμείνει ανύπαντρος, έχει καταπνίξει το όνειρό του να γίνει… χορευτής και σήμερα είναι ο ιδιοκτήτης του τοπικού γραφείου κηδειών. Η Μπέττυ έχει παντρευτεί έναν άθλιο προικοθήρα, ο οποίος τελικά κατάφερε να γίνει και δήμαρχος της μικρής πόλης. Ο θάνατος της τυραννικής πεθεράς της, φέρνει την Μπέττυ ύστερα από πολλά χρόνια στο δρόμο του Μπόρις και ο παιδικός τους έρωτας φουντώνει ξανά. Όμως, πλέον, μόνος τρόπος για να ζήσουν τον έρωτά τους είναι να «κλεφτούν» και να φύγουν μακριά από τη μίζερη καθημερινότητά τους. Έτσι, αποφασίζουν μαζί να σκηνοθετήσουν το θάνατο και την κηδεία της Μπέττυ και μετά να κρυφτούν για πάντα σ΄ ένα εξωτικό νησί. Τα πράγματα, όμως, δεν πάνε όπως ακριβώς τα σχεδίασαν. Όλα αλλάζουν, όταν στην πόλη εμφανίζεται ένας «ξένος»: Ένας εκκεντρικός επιχειρηματίας εξ Αμερικής ανοίγει στην πόλη ένα νέο γραφείο κηδειών και προσφέρει… πρωτοποριακές υπηρεσίες στην πελατεία του, οργανώνοντας κηδείες στα όρια των χολιγουντιανών show, με εντυπωσιακά high tech εφέ και χρήση μουσικής υπόκρουσης ακόμη και από τον Πόλεμο των Άστρων (!) Τα δύο γραφεία τελετών, το ντόπιο και το ξένο, ανταγωνίζονται μέχρις εσχάτων. Και ο ανταγωνισμός τους δεν αφορά μόνον κηδείες, αλλά και έναν γάμο…
Ιδιότυπη ρομαντική κομεντί με ισχυρές δόσεις μαύρου χιούμορ, από εκείνες που μόνο οι Βρετανοί μπορούν να φτιάξουν. Με εξωπραγματικά γεγονότα και σκηνές που ξεχειλίζουν από ανθρωπιά. Με έξυπνο σενάριο, θαυμάσιες ερμηνείες και εμβόλιμα μουσικοχορευτικά νούμερα, που καλούν το θεατή να συγκινηθεί και να γελάσει με την καρδιά του όση ώρα διαρκεί η ταινία. Επιδέξια η σκηνοθεσία του Νικ Χάραν (Nick Hurran), ευφάνταστο το σενάριο του Φρεντ Πόντσλοφ (Ferd Ponzlov) με το χαρακτηριστικό λεπτό, υπαινικτικό σουρεαλιστικό british humour, που στην ταινία λειτουργεί στην εντέλεια. Πολύ καλή, όπως πάντα, η Μπρέντα Μπλέθιν (Brenda Blethyn, που ξαναείδαμε φέτος από το Cine Μεσόγειος στην κωμωδία «Του Θεού το Χόρτο / Saving Grace»). Ο Άλφρεντ Μολίνα (Alfred Molina) τα καταφέρνει εξίσου καλά και στην κωμωδία. Σπαρταριστή η ερμηνεία του Κρίστοφερ Γουόκεν (Christopher Walken) στο ρόλο του οραματιστή αμερικάνου νεκροθάφτη, ενώ πιπεράτη είναι και η παρουσία της Ναόμι Γουότς (Naomi Watts) στο ρόλο της γραμματέας του δημάρχου. Γενικά, πρόκειται για μια ταινία που εκπληρώνει και με το παραπάνω την αποστολή της, να περάσουν δηλαδή οι θεατές ένα ευχάριστο βράδυ μπροστά στην οθόνη.
Τρίτη 9 και Τετάρτη 10 Απριλίου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη, με μια ιστορία για ξένους και αποξενωμένους ανθρώπους, που η ζωή τους φέρνει πιο κοντά…
Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ (The Visitor) ΗΠΑ (2007) Σκηνοθεσία: Τόμας Μακάρθι Πρωταγωνιστούν: Ρίτσαρντ Τζένκινς, Χάαζ Σλεϊμάν, Ντανάι Τζεκεσάι Γκουρίρα, Χιάμ Αμπάς (108΄) * Υποψηφιότητα για Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου • Βραβείο Σκηνοθεσίας Independent Spirit Awards.
Ο Γουόλτερ Βέιλ (στο ρόλο ο Ρίτσαρντ Τζένκινς), είναι ένας 60χρονος καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ. Εδώ και κάποια χρόνια έχει χάσει το πάθος του για μελέτη και διδασκαλία. Διανύει μια περίοδο κατάθλιψης εξαιτίας του θανάτου της αγαπημένης συζύγου του. Μάταια προσπαθεί να γεμίσει το συναισθηματικό κενό του, παρακολουθώντας μαθήματα κλασικού πιάνου. Η ζωή του αλλάζει, όταν το πανεπιστήμιό του τον στέλνει για ένα συνέδριο στη Νέα Υόρκη. Καθώς μπαίνει στο ιδιόκτητο σπίτι του, στο Μανχάταν, όπου ζούσε παλιά με τη γυναίκα του, βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα νεαρό ζευγάρι μεταναστών. Ο Τάρεκ από τη Συρία (στο ρόλο ο Haaz Sleiman) και η Ζαϊνάμπ από τη Σενεγάλη (στο ρόλο η Danai Gurira) μένουν εκεί για κάποιους μήνες σαν μισθωτές, έχοντας πέσει θύματα κτηματομεσιτικής απάτης. Η καρδιά του Γουόλτερ δεν του πάει να πετάξει τους δυο νέους στο δρόμο. Αποφασίζει να τους αφήσει να μείνουν για λίγο μαζί του, μέχρι να βρουν νέα στέγη. Από τη συγκατοίκηση αυτή προκύπτει φιλία, αλληλοκατανόηση και ένα δώρο: Ο προσηνής Τάρεκ μαθαίνει στον αμήχανο Γουόλτερ να παίζει «τζέμπε», το αφρικανικό τύμπανο. Παράλληλα, του μαθαίνει να σκέπτεται διαφορετικά, καθώς μέχρι τότε ο Γουόλτερ σκεπτόταν σε «τρίτα», όπως λένε οι μουσικοί για τους κλασικούς πιανίστες, ενώ ένας ντράμερ συλλαμβάνει το ρυθμό σε «τέταρτα». Μια μέρα, όμως, ο Τάρεκ θα συλληφθεί από το Αλλοδαπών και θα βρεθεί αντιμέτωπος με την απέλαση, καθώς δεν έχει άδεια παραμονής, ενώ και ο Γουόλτερ θα βρεθεί αντιμέτωπος με το σκληρό πρόσωπο της κρατικής εξουσίας. Στο προσκήνιο εμφανίζεται η μητέρα του Τάρεκ (εκπληκτική στο ρόλο η ισραηλινή ηθοποιός Hiam Abbas, που είδαμε θαυμάσει παλιότερα από το Cine Μεσόγειος στις ταινίες «Λεμονιά» και «Πηγή των Γυναικών), η οποία, εκτός από μια ιδιαίτερα γοητευτική γυναίκα, είναι κι αυτή χήρα. Ο Γουόλτερ, έπειτα από χρόνια, αισθάνεται και πάλι την καρδιά του να χτυπά δυνατά…
Ο τίτλος της ταινίας μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί διττής σημασίας. Διότι ως επισκέπτης αντιμετωπίζεται τόσο ο Γουόλτερ, που επιστρέφει σπίτι του σαν «ξένος» ένεκα των συνθηκών, όσο και καθένας από τους μετανάστες της ταινίας, που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον σε μια ξένη γη, για να παραμείνουν όμως εσαεί «ξένοι» και «προσωρινοί». Πέντε χρόνια μετά το εκπληκτικό σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία «Station Agent» στο ανεξάρτητο αμερικάνικο Φεστιβάλ του Σαντάνς (Sundance), απ΄ όπου έφυγε με το Βραβείο Κοινού, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Τόμας Μακάρθι (Thomas MacCathry) επιστρέφει με αυτό το οξυδερκές και ανάλαφρο φιλμ για την ανεύρεση της χαράς στα πιο αναπάντεχα μέρη. Ο πρωταγωνιστής Ρίτσαρντ Τζένκινς (Richard Jenkins) δικαίως τιμήθηκε με την υποψηφιότητα Καλύτερου Ηθοποιού στα Όσκαρ για ένα χαρακτήρα που αποδίδει με αξιοθαύμαστη ανθρωπιά και δεκτικότητα. Η φυσιογνωμία του σας είναι αναμφίβολα γνώριμη, καθώς έχει εμφανιστεί σε δεκάδες ταινίες, από του Γούντι Άλεν μέχρι των Αδελφών Κοέν. Η γεμάτη αυτοσυγκράτηση και βάθος χαμηλότονη ερμηνεία του πρόκειται να σας εκπλήξει. Η σιωπηλή αναγέννησή του στην διάρκεια του φιλμ, αληθοφανής και δίχως χολιγουντιανούς μελοδραματισμούς, αποτελεί την ψυχή και την ουσία της ταινίας και την απογειώνει. Το φιλμ προσφέρει στον Τζένκινς την ευκαιρία να αποδείξει την πραγματική αξία του και μαζί στρέφει τους προβολείς σε όλους εκείνους τους ηθοποιούς που, ακόμη κι αν έχουν το ταλέντο ή την ψυχή, δεν είχαν ποτέ την τύχη να γίνουν οι πρωταγωνιστές των «κόκκινων χαλιών».
Έξυπνη κι ευαίσθητη ταινία, με κομψά και λιτά εκφραστικά μέσα, συγκινητική αλλά όχι μελό, διαποτισμένη με ένα υπόγειο χιούμορ, ασκεί αποτελεσματική κριτική στην υποκρισία, τον καθωσπρεπισμό, την ηθική χρεοκοπία και τον συγκεκαλυμμένο αλλά έντονο αυταρχισμό του δυτικού πολιτισμού. Ο Τόμας Μακάρθι (ηθοποιός και ο ίδιος) αποδεικνύεται ένας ξεχωριστός σκηνοθέτης: αφήνει τους χαρακτήρες να ανοιχτούν με τη θέληση και το τέμπο τους, χωρίς να εκβιάζει τη συγκίνηση και το χαμόγελο. Με αυτή την έννοια, έστω κι αν δεν επιμένει στην αποστασιοποίηση και τον μινιμαλισμό, συγγενεύει κάπως με τον γνωστό ευρωπαίο δημιουργό Άκι Καουρισμάκι.
ΕΝΟΤΗΤΑ: ΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ
* Ο βρετανός Μάικλ Γουίντερμπότομ με μια απίθανη ιστορία μεταφέρει στα σύγχρονα κινηματογραφικά πλατό ένα ευφάνταστο λογοτεχνικό έργο του 18ου αιώνα.
* Ο ισπανός Πάμπλο Μπέργκερ με το Torremolinos ’73 επιστρέφει στη δεκαετία του ΄70 για να γυρίσει μια «ταινία μεσ’ την ταινία», συμπαραγωγής Ισπανίας και Δανίας.
* Ο βρετανός Έντγκαρ Ράιτ μετακομίζει από το Λονδίνο στην αγγλική επαρχία, όπου οι καυτοί και άσφαιροι ήρωές του οργιάζουν σε μια παρωδία αστυνομικών ταινιών.
* Ο αμερικανός Σέιν Μπλακ γράφει τον επίλογο με μια απολαυστικά φευγάτη περιπέτεια, όπου οι πρωταγωνιστές ανταλλάσσουν φιλιά και σφαίρες στο Χόλιγουντ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Τρίτη 16 και Τετάρτη 17.4.2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στην Αγγλία, ακολουθώντας τη ζωή ενός παράξενου λογοτεχνικού ήρωα από τον 18ο στον 21ο αιώνα …
ΜΙΑ ΑΠΙΘΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (Tristram Shandy: A cock and bull story) Μ. Βρετανία (2005) Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουίντερμποτομ Σενάριο: Φρανκ Κοτρέλ Μπόις (από το βιβλίο του Λόρενς Στερν) Πρωταγωνιστούν: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον, Σίρλεϊ Χέντερσον, Κόναλ Μέρφι, Ρέιμοντ Γουέρινγκ (91′) * «Χρυσή Τουλίπα» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης
Πρόκειται για μια «ανορθόδοξη» κινηματογραφική διασκευή του λογοτεχνικού αριστουργήματος «Ο Βίος και Οι Απόψεις του Τρίστραμ Σάντι» (The Life and opinions of Tristram Shandy) (έτους 1700) του ευφάνταστου βρετανού συγγραφέα Λόρενς Στέρν (Laurence Sterne), ένα από τα πιο περίπλοκα, πρωτοποριακά και ανατρεπτικά μυθιστορήματα της λογοτεχνικής ιστορίας, που λόγω ακριβώς του χαρακτήρα του είχε θεωρηθεί «ακινηματογράφητο» (unfilmable).
Ένας σύγχρονος σκηνοθέτης αποφασίζει και τολμά να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη αυτό το λογοτεχνικό αριστούργημα με πρωταγωνιστές τους Στηβ Κούγκαν (Steve Coogan) και Ρομπ Μπράιντον (Rob Brydon). Το στόρι ξεκινά με τον Τρίστραμ Σάντι (στο ρόλο ο Στηβ Κούγκαν) να αφηγείται τη ζωή του, όπως εκείνος την αντιλαμβάνεται. Οι διαστρεβλωμένες παιδικές ιστορίες του είναι διανθισμένες από μια πληθώρα λογοτεχνικών αστείων και μαύρου χιούμορ, όπου συχνά διακόπτονται από τα μέλη της οικογενείας του, αποκαλύπτοντας εκ παραδρομής πολλά περισσότερα για τον εαυτό του από οποιαδήποτε άλλη συμβατική αυτοβιογραφία. Στο σύγχρονο κινηματογραφικό στούντιο, ένα συνεργείο ετερόκλητο και με ηθοποιούς ανασφαλείς, που δεν μπορούν να διαχειριστούν το εγώ τους. Με ξέφρενα πάρτι, έρωτες, φλερτ, σκανδαλοθηρικούς ρεπόρτερ, σουρεαλιστικά σκηνικά, χορηγούς που «ψαλιδίζουν» το budget, ανταγωνισμούς, αντιζηλίες και καλλιτεχνικές ίντριγκες. Τα γυρίσματα συνεχίζονται σε μια χαοτική παράλληλο, με χρονικά πισωγυρίσματα μεταξύ του 18ου και 21ου αιώνα. Η πραγματική ζωή μπλέκεται με την κινηματογραφική πραγματικότητα. Καθώς ακολουθούμε τη μοίρα δύο οικογενειών (μία πραγματική, μία κινηματογραφική) η ταινία μας εισάγει στις πανωλεθρίες, τις κρίσεις, και τις ερωτοτροπίες διατρέχουν τους αιώνες, αποδεικνύοντας ότι η ζωή (ανεξάρτητα από εποχές και ρόλους ) είναι… απλά περίπλοκη!
Έξυπνη, μεταμοντέρνα άποψη για την κατασκευή μιας ταινίας, εμπνευσμένη από ένα δαιδαλώδες, αλλά και προβοκατόρικα ξεκαρδιστικό αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα. «Ταινία μέσα σε ταινία» βασισμένη σε «βιβλίο μέσα σε βιβλίο», γυρισμένη σε στιλ «ψευδο-ντοκιμαντέρ μέσα σε ντοκιμαντέρ».
Ο Μάικλ Γουίντερμποτομ (Michael Winterbottom) γεννημένος το 1961 στο Blackburn, Lancashire, είναι σκηνοθέτης πολιτικά αφυπνισμένος. Λατρεύει το «Νέο Κύμα» του γερμανικού κινηματογράφου, ιδιαίτερα τον Βέρνερ Χέρτζογκ, και θεωρείται από τους πιο παραγωγικούς της Μ. Βρετανίας. Στην ταινία αυτή είναι σε μεγάλα κέφια και διευθύνει με δεξιοτεχνία μια ομάδα πολύ καλών ηθοποιών. Τα γυρίσματα της ταινίας, ωστόσο, συνέβησαν αρκετά παράξενα περιστατικά: Ο σεναριογράφος Φρανκ Κοτρέλ Μπόις (Frank Cottrell Boyce), που με το ψευδώνυμο Μάρτιν Χάρντι υπέγραφε για χρόνια τα σενάρια του Γουίντερμποτομ, ύστερα από έναν ομηρικό καυγά διέκοψε τη συνεργασία τους. Ο μακαρίτης πια Tόνι Γουίλσον (Tony Wilson, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Factory Records και του νυχτερινού κέντρου Hacienda, τηλεοπτικός παρουσιαστής στο Granada TV και δαιμόνιος ιμπρεσάριος μουσικών, ο επιλεγόμενος «κύριος Μάντσεστερ») έκανε στην ταινία μια αξέχαστη cameo εμφάνιση. Ο περιβόητος ρεπόρτερ των New York Times Στίβεν Ρόντρικ (Stephen Rodrick) πήγε στα γυρίσματα για να πάρει συνέντευξη από τον Γουίντερμποτομ κι αντ΄ αυτού βρέθηκε να παίζει και ο ίδιος στην ταινία.
Τρίτη 23 και Τετάρτη 24 Απριλίου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στην Ισπανία, με το παράξενο ζευγάρι των ηρώων μιας σουρεαλιστικής κωμωδίας ηθών…
Torremolinos ΄73 Ισπανία, Δανία (2003) Σκηνοθεσία, Σενάριο: Πάμπλο Μπέργκερ Πρωταγωνιστούν: Χαβιέ Καμάρα, Καντέλα Πένια, Χουάν Ντιέγκο, Μαλένα Αλτέριο, Φερνάντο Τεχέρο, Μαντς Μίκελσεν (87΄) Βραβεία: Butaca Awards Καλύτερης Ηθοποιού, Miami Film Festival Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ηθοποιού, Malaga Film Festival Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Ηθοποιού και Καλύτερης Ηθοποιού, San Jordi Awards Καλύτερης Ταινίας, Ondos Awards Καλύτερου Ηθοποιού και Καλύτερης Ηθοποιού.
Ισπανία, 1973. Ο Αλφρέντο είναι ένας πλανόδιος πλασιέ βιβλίων, που μετά βίας εξασφαλίζει τα προς το ζην. Όταν οι πωλήσεις βιβλίων κατ’ οίκον παύουν να αποφέρουν κέρδη στην εταιρία, ο εκδότης αποφασίζει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του στις σκανδιναβικές χώρες, πουλώντας… εγκυκλοπαίδειες αναπαραγωγής! Για να υποστηρίξει τα νέα σχέδιά του, καλεί τους υπαλλήλους του να συμμετάσχουν σε ένα ταχύρυθμο σεμινάριο εκμάθησης χειρισμού κινηματογραφικής κάμερας, προκειμένου να γυρίζουν μόνοι τους home-video από την… ερωτική τους ζωή! Ο Αλφρέντο και η γυναίκα του Κάρμεν, λόγω των οικονομικών προβλημάτων τους, υποκύπτουν στις παράξενες προτάσεις του αφεντικού τους. Η κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού φωτίζεται με προβολείς. Η Κάρμεν, από μια συνηθισμένη κομμώτρια, γίνεται «η πιο καυτή σταρ» της Βόρειας Ευρώπης. Ο Αλφρέντο, με την κάμερα στο χέρι, ανακαλύπτει αίφνης τις σκηνοθετικές του ικανότητες και αποφασίζει να γράψει και να σκηνοθετήσει μια «ποιοτική» ταινία… Στην ταινία αυτή εμφανίζονται κατά τρόπο σατιρικό πολλά στοιχεία από την «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν (π.χ. η πρωταγωνίστρια ερωτεύεται τον… θάνατο, παίζει μαζί του σκάκι πάνω σε μια βάρκα, ο θάνατος με τη ρομφαία κάθεται πίσω της, πάνω σε ένα τρενάκι του λούνα-παρκ!). Στο μεταξύ, ένα κινηματογραφικό συνεργείο έρχεται από τη Δανία (εμφανίζεται και ο Δανός σταρ Μαντς Μίκελσεν) για να βοηθήσει τον Αλφρέντο στα γυρίσματα της ταινίας. Η Κάρμεν, όμως, καθόλου δεν συγκινείται από την προοπτική μιας καριέρας στις show business. Το μόνο που διακαώς επιθυμεί είναι ένα μωρό. Και τώρα τις δίνονται πολλές ευκαιρίες να το αποκτήσει, έστω και live απέναντι από το φακό…
Η ταινία αναφέρεται σε μία άλλη ομώνυμη ταινία, η οποία γυρίστηκε το 1973 και όταν προβλήθηκε στην Ισπανία εκείνη την εποχή, οποία είχε αποτύχει. Έκανε όμως θραύση στις σκανδιναβικές χώρες, όπου κυκλοφόρησε με τίτλο «Οι Περιπέτειες μιας Καυτής Χήρας»! Θεωρείται μια από τις πιο πρωτότυπες και χαριτωμένες κωμωδίες της δεκαετίας. Ένα παράξενο παραμύθι, ποτισμένο με ρεαλισμό και πρωτοκλασάτες ερμηνείες. Ο γεννημένος το 1963 στο Μπιλμπάο (πρωτοεμφανιζόμενος με την ταινία αυτή) βάσκος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Πάμπλο Μπέργκερ είναι απολαυστικός. Η άριστη φωτογραφία αναβιώνει στην εντέλεια την ατμόσφαιρα των 70s. Αναπαριστά εξαίσια έναν κόσμο που έχει προ πολλού χαθεί, στήνοντας ένα pop μεταμοντέρνο σκηνικό και πλάθοντας χαρακτήρες γεμάτους γέλιο, αθωότητα και ειλικρίνεια. Η ταινία έσπασε ταμεία στην Ισπανία, κέρδισε πολλά βραβεία και μας έκανε να δούμε την πρωταγωνίστρια Καντέλα Πένια (Candela Peña) με άλλα μάτια. Η ταλαντούχα Καταλανή ηθοποιός, γεννημένη το 1973 στην Gavà, Barcelona, διακρίθηκε στην ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Όλα για τη μητέρα μου» (Todo sobre mi madre, 1999), στις ταινίες της Ισιάρ Μπολαΐν «Hola, estás sola?» (1995) και «Μέσα από τα μάτια σου» (Te Doy Mis Oyos, 2003), στην ταινία του Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα «Οι πριγκίπισσες των δρόμων» (Princesas, 2005) και στην ταινία των Ντούνια Αγιάσο και Φελίξ Σαμπρόζο «Χαλαρά και ψύχραιμα» (Descongélate! 2003).
Ο Χαβιέ Καμάρα (Javier Camara) είναι ένας από τους καταξιωμένους σύγχρονους ηθοποιούς της Ισπανίας. Γεννημένος το 1967 στην Albelda de Iregua, La Rioja, έγινε διάσημος στην πολύ πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «7 lives». Διακρίθηκε με τις εμφανίσεις του στις ταινίες «Το σεξ και η Λουσία» (Lucia y Sexo, 2001) του Χούλιο Μέντεμ, «Η μυστική ζωή των λέξεων» (La Vida Secreta de las Palabras, 2005) της Ιζαμπέλ Κοϊσέτ, «Μυθοπλασία» (Ficcio, 2006) του Σεσκ Γκέι, «Κάπτεν Αλατρίστε» (Alatriste, 2006) του Αγκουστίν Ντιάζ Γιάνες, «Μίλα της» (Hable con Ella, 2002), «Κακή εκπαίδευση» (La Mala Education, 2004) και «Δεν κρατιέμαι» (Los Amantes Pasajeros, 2013) του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Διαθέτει μια πλαστικότητα στην έκφραση που παραπέμπει στον αμερικάνικο βωβό κινηματογράφο ή, για να το πάμε και προς Γαλλία μεριά, στον σημαντικό κωμικό Μισέλ Μπλάν (Michel Blanc).
Τρίτη 30 Απριλίου και Τετάρτη 1 Μαΐου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στην Αγγλία, με ένα παράξενο δίδυμο αστυνομικών, σε μια ξέφρενη παρωδία των ταινιών δράσης…
ΚΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΑΣΦΑΙΡΟΙ (Hot Fuzz) Μ. Βρετανία, Γαλλία, Η.Π.Α. (2007) Σκηνοθεσία: Έντγκαρ Ράιτ Σενάριο: Έντγκαρ Ράιτ, Σάιμον Πεγκ Πρωταγωνιστούν: Σάιμον Πεγκ, Νικ Φροστ, Μπιλ Νάι, Τζιμ Μπρόουντμπεντ, Τίμοθι Ντάλτον (121΄)
Ο Νικ Έιντζελ είναι ένας ικανότατος και υπερδραστήριος αστυνομικός του Λονδίνου. Λύνει πάντα όποια υπόθεση κι αν του ανατεθεί. Έχει ρεκόρ συλλήψεων 400% υψηλότερο σε σχέση με αυτό των συναδέλφων του. Αποτέλεσμα; Αυτοί να φαίνονται ανεπαρκείς και να δυσανασχετούν! Για να αποκαταστήσουν τις ισορροπίες μέσα στο τμήμα, οι ανώτεροί του αποφασίζουν να τον μεταθέσουν στο Σάντφορντ, ένα ήσυχο και ειδυλλιακό χωριό με μηδενική εγκληματικότητα. Εκεί, ο ήρωάς μας προσπαθεί να προσαρμοστεί στα νέα του καθήκοντα, έχοντας ως συνεργάτη του έναν καλόκαρδο ντόπιο αστυνομικό, τον Ντάνι Μπάτερμαν. Όμως, μερικά περίεργα «ατυχήματα» κινούν την προσοχή του Νικ, που έχοντας στο πλευρό του το νέο του συνεργάτη, αναλαμβάνει δράση για να αποκαλύψει την αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη…
Η ταινία, γεμάτη με – ιδιότυπο, εξωφρενικό, (αυτο)σαρκαστικό – βρετανικό humour, κλείνει το μάτι στους σινεφίλ με ένα πλήθος σατιρικές αναφορές σε γνωστές ταινίες αστυνομικού μυστηρίου, περιπετειώδους δράσης, αιματηρού σπλάτερ, ζόμπι θρίλερ, αμερικάνικων μπλοκ-μπάστερ. Παραφράζει γνωστές ατάκες από ταινίες, όπως Chinatown, Η Λάμψη, Ο κύριος Χούλα-Χουπ, Ένας Αμερικανός Λυκάνθρωπος στο Λονδίνο, Λεόν κ.α. Αντιγράφει σκηνές από άλλες ταινίες, όπως Τα Καλά Παιδιά, Reservoir Dogs, Για μια Χούφτα Δολάρια, Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος, Ο Ταξιτζής, Η Προφητεία, Ο Κροκοδειλάκιας, Full Metal Jacket, Jurassic Park, Λεόν (πάλι), Χαμένη Λεωφόρος, Φονικό Όπλο, Trainspotting, Τα Σαγόνια του Καρχαρία και κυρίως από τα Point Break (Στην Κόψη του Κύματος) και τα Bad Boys 2 (Κακά Παιδιά 2) με τις δυο τελευταίες να αποτελούν τμήμα της συλλογής DVD που έχει ο επαρχιώτης αστυνομικός της ταινίας μας. Οι εξαιρετικοί άγγλοι δημιουργοί της ταινίας (ο σκηνοθέτης και οι δυο βασικοί πρωταγωνιστές) είναι σχετικά άγνωστοι στο ευρύ ελληνικό κοινό. Η τηλεοπτική τους σειρά Spaced ουδέποτε προβλήθηκε στη χώρα μας, ενώ η μεγάλη τους επιτυχία «Το Ξύσιμο των Νεκρών» (Shaun of the Dead) κυκλοφόρησε το 2004 σε βίντεο… Ωστόσο, ο Σάιμον Πέγκ (Simon John Beckingham Pegg), γεννημένος το 1970 στο Brockworth, Gloucestershire και ο Νικ Φροστ (Nicholas John “Nick” Frost), γεννημένος το 1972 στο Essex της νοτιοανατολικής Αγγλίας, αποτελούν όχι απλά ένα από τα καλύτερα κωμικά δίδυμα, αλλά και τη συνέχεια μιας σατιρικής παράδοσης δεκαετιών που δεν λέει να σβήσει στη Μ. Βρετανία. Η σκηνοθεσία του ταλαντούχου Έντγκαρ Ράιτ (Edgar Howard Wright, γεννημένου το 1974 στο Poole, Dorset, έχει επιρροές από Μπράιαν Ντε Πάλμα, Τόνι Σκοτ, Ντάριο Αρζέντο. Ο ίδιος σημειώνει για το συγκεκριμένο φιλμ: «Ήθελα να ξαναβυθιστώ στις αγαπημένες μου αστυνομικές ταινίες και να σκηνοθετήσω με ανάλογο τρόπο προκειμένου, μια ιστορία που λαμβάνει χώρα σε μια μικρή πόλη, να σου δίνει την αίσθηση, καθώς την παρακολουθείς στην οθόνη, μιας ταινίας του Μάικλ Μαν». Κυνηγητό με αυτοκίνητα, ιππασία, όπλα, πάλη σώμα με σώμα και τα λοιπά βασικά συστατικά των σκηνών δράσης απαιτούν άριστη φυσική κατάσταση. Τρεις προσωπικοί γυμναστές ανέλαβαν τον Σάιμον Πεγκ, ο οποίος συν τοις άλλοις ακολούθησε και αυστηρή δίαιτα. Αντιθέτως, για τον ευτραφή Νικ Φροστ η όποια εκγύμναση και η δίαιτα έμειναν άγνωστες λέξεις. Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν στο Λονδίνο, αλλά η πλειοψηφία τους ολοκληρώθηκε στην αγγλική επαρχία (Welwyn Garden City, Hertfordshire), κοντά στην ιδιαίτερη πατρίδα του σκηνοθέτη.
Τρίτη 7 και Τετάρτη 8 Μαΐου 2013, ώρα 9:30΄μ.μ.
Το σινεμά (μας) ταξιδεύει στο Χόλιγουντ, ακολουθώντας τρεις παράξενους ήρωες μιας σατιρικής κωμωδίας μυστηρίου…
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ (Kiss-Kiss, Bang-Bang) Η.Π.Α. (2005) Σκηνοθεσία, Σενάριο: Σέιν Μπλακ (από τη νουβέλα του Μπρετ Χάλιντεϊ με τίτλο “Bodies Are Where You Find Them”) Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Βαλ Κίλμερ, Μισέλ Μόναχαν (103΄)
Μικροκακοποιός, κυνηγημένος από την Αστυνομία, καταλήγει στο Λος Άντζελες, όπου τυχαία θα περάσει από οντισιόν για το ρόλο ενός αστυνομικού και θα εντυπωσιάσει τους κινηματογραφικούς κύκλους. Έτσι, η επόμενη μέρα τον βρίσκει σ΄ ένα χολιγουντιανό πάρτι, όπου συναντά έναν γκέι ιδιωτικό ντετέκτιβ και μια πανέμορφη επίδοξη ηθοποιό, η οποία αποδεικνύεται… ο εφηβικός του έρωτας! Οι τρεις τους μπλέκουν άθελά τους σε έναν παράξενο φόνο και για να γλιτώσουν, αρχίζουν να ψάχνουν για τους πραγματικούς δολοφόνους και τα αληθινά κίνητρα.
Ο Σέιν Μπλάκ, σεναριογράφος της μεγάλης επιτυχίας «Φονικό Όπλο» (Lethal Weapon), μπαίνει για πρώτη φορά πίσω απ’ την κάμερα και σκηνοθετεί αυτή την κωμική ταινία μυστηρίου, το βασικό ατού της οποίας είναι ότι δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά. Από την αρχή κιόλας, αυτοσαρκάζεται και με μια ιδιοφυή αφήγηση σατιρίζει όλα τα κλισέ των ταινιών του είδους. Το σενάριο της ταινίας καταφέρνει να είναι φρέσκο, με ωραίες ανατροπές, δράση, μυστήριο, σασπένς και άφθονο γέλιο. Οι πρωταγωνιστές δίνουν ρέστα, αναπτύσσουν φοβερή χημεία μεταξύ τους και δίνουν στην ταινία το κάτι παραπάνω με τις φανταστικές ερμηνείες τους.
Ταινία απολαυστική απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, γρήγορη και καλοφτιαγμένη, χωρίς να είναι και επιτηδευμένη. Κρύβει μια μεγάλη έκπληξη για τον αμύητο, ανυποψίαστο θεατή. Ξέφρενοι ρυθμοί, σε μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία με ατμόσφαιρα που θυμίζει παλιό αστυνομικό noir. Ό,τι πρέπει για ένα ευχάριστο βράδυ με παρέα στο σινεμά. Η voice- over αφήγηση του πρωταγωνιστή, σε πρώτο πρόσωπο, δίνει εξαρχής τον αυθεντικό τόνο της ταινίας. Όπως σε κάθε cult φιλμ που σέβεται τον εαυτό του, τρεις loosers σε μία διεφθαρμένη πόλη κάνουν πάντα τη διαφορά. Ο ανήμπορος να τελειώσει ό,τι ξεκινά κεντρικός ήρωας επιδίδεται σε μικροκλοπές για να κερδίσει τα προς το ζην. Η «θέλω-απεγνωσμένα-να-γίνω-ηθοποιός» κοπέλα του δεν έχει να επιδείξει τίποτε περισσότερο από ελάχιστα δευτερόλεπτα συμμετοχής σε τηλεοπτικές διαφημίσεις. Ο σκληροτράχηλος γκέι αστυνομικός δύσκολα συγκινείται για κάτι που δεν έχει το σχήμα και το χρώμα του δολαρίου. Και όλα αυτά σε ένα σκοτεινό Λος Άντζελες, γεμάτο κάθε μορφής αντιθέσεις και απρόοπτα, κόσμο, ημίκοσμο και υπόκοσμο.
Ο γνώριμος για τους ξέφρενους ρυθμούς σκηνοθέτης-σεναριογράφος ακολουθεί από την αρχή ένα γρήγορο τέμπο, αυξάνοντας προοδευτικά μέχρι το φινάλε. Το σενάριο ξεχωρίζει όχι μόνο για τους απολαυστικούς διαλόγους, αλλά κυρίως για το έξυπνο χιούμορ. Συνδυάζοντας βία, σασπένς και μια τρυφερή ιστορία αγάπης, αποφεύγει με δεξιοτεχνία την αλά Tarantino πεπατημένη και ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Σκοπός του είναι όχι τόσο για να διακωμωδήσει τις made in Hollywood αστυνομικές ταινίες, όσο για να δώσει το προσωπικό του σύγχρονο στίγμα, αποδίδοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους θρυλικούς ντεντέκτιβ των πολάρ μυθιστορημάτων και των film noir μιας άλλης εποχής. Το χιούμορ είναι διαβρωτικό και «μαύρο», αλλά και κατά έναν παράδοξο τρόπο, ελκυστικό στον μέσο θεατή, ενώ η ταινία ακροβατεί με απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στη δράση και στο μυστήριο. Πυροβολισμοί, δολοφονίες, «χλιδάτα» πάρτι, διαστρεβλωμένες μνήμες του παρελθόντος, όλα διανθίζονται με «φονικές» ατάκες, σε μια αλληλουχία σουρεαλιστικών καταστάσεων. Ωστόσο, το έργο δεν ξεφεύγει ποτέ, καθώς ακολουθεί μια λογική γραμμή και τα πάντα, διαρκώς, βγάζουν νόημα. Το τέλος μας επαναφέρει στην πραγματικότητα, με τρόπο τέτοιο που να σατιρίζει τη βιομηχανία του θεάματος του Hollywood στο σύνολό της, αλλά και την ίδια του την ταινία αυτόνομα, με τους ήρωές της να μας φωνάζουν κατάμουτρα: «Μην μας παίρνετε και πολύ στα σοβαρά, ελπίζουμε να περάσατε καλά»!