Τρίτη, 15 Οκτωβρίου 2024
17o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Με ένα αφιέρωμα στο φετινό (17ο) Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συνεχίζονται οι προβολές της Κινηματογραφικής Κοινότητας από τον ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης προσφέρει έναν εναλλακτικό τρόπο έκφρασης και ενημέρωσης για θέματα που αφορούν όλους μας. Παρά τις δυσκολίες που περνά η χώρα μας, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ συνεχίζει να εξελίσσεται. Ήδη, με βάση στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θεωρείται το 3ο σημαντικότερο στην Ευρώπη. Με τη συμμετοχή του κοινού που πέρσι ξεπέρασε τους 45.000 θεατές, και των ξένων σκηνοθετών που αποφάσισαν φέτος να έρθουν στη Θεσσαλονίκη το φεστιβάλ συνεχίζεται.

Όπως κάθε χρόνο, ταινίες από το πρόγραμμα θα ταξιδέψουν ξανά για να συναντήσουν το κοινό των πόλεων της περιφέρειας, από τη Θράκη μέχρι την Πελοπόννησο και την Κρήτη μεταξύ των οποίων και τον Βόλο. Επίσης, σε πολλά καταστήματα κράτησης, σε αναμορφωτήρια και σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας.

 

Δευτέρα 30 Μαρτίου

We Are Fucked, Sunshine!

Σκηνοθεσία: Δέσποινα Γραμματικοπούλου, Διάρκεια 61 λεπτά

Πώς ζει κανείς σε μια χώρα όπου κυριαρχεί η κατάρρευση, η απελπισία και το χάος; Πέρα από όλα τα στερεότυπα σχετικά με την ευρωκρίση, το ντοκιμαντέρ δείχνει ένα οικείο πορτρέτο μίας χαμένης γενιάς στην Ελλάδα εν μέσω κρίσης – ειλικρινές, χωρίς συμβιβασμούς, μερικές φορές αστείο, αλλά πάντα προσγειωμένο.

 

Non Omnis Moriar

Σκηνοθεσία: Θεοδοσία Γραμματικού, Διάρκεια 67 λεπτά

Ελλάδα της κρίσης και της ύφεσης. Mια απεργία που έμεινε στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Νοέμβρης 2011. Στο εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας οι μηχανές του εργοστασίου παγώνουν και η πύλη του εργοστασίου θα γίνει ο χώρος των συναντήσεων, των συζητήσεων, των εκδηλώσεων, των λογομαχιών. Εννιά μήνες εκεί, στους δρόμους της Αθήνας, της Ελευσίνας, στο Βόλο. Η απεργία ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα,έγινε γνωστή και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες εργαζομένους του κόσμου. Οι σκηνές από την απεργία πλέκονται με την αφήγηση των χαλυβουργών, που μας αφηγούνται πώς βίωσαν την απεργία, και το voice over. Τι το ξεχωριστό είχε λοιπόν αυτή η απεργία;

 

Τρίτη 31 Μαρτίου

On.Off.

Σκηνοθεσία: Ομάδα Ντοκ. Animart 2014 – Νεφέλη Σπυλιωτάκου (μοντέρ), Διάρκεια 14

«Στο χωριό, στο Μονοδένδρι», έξι κάτοικοι του χωριού, καθώς και ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, παρατηρώντας το φυσικό φως που αναβοσβήνει τις καλοκαιρινές νύχτες, μιλούν για τις αναμνήσεις τους, τον έρωτα, το θάνατο και την ελπίδα. Μέσα από τους νόμους της φύσης εξελίσσονται αλληγορικά οι ιστορίες των πρωταγωνιστών. Ιστορίες με παιδικά παιχνίδια, τραγούδια ή απλά μια απορία που πάντα παραμένει: «Μα από πού αυτό το φως;»

 

Lowland

Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννης), Διάρκεια 80

«Κάτι μπαίνει μέσα μας από νωρίς.» Αυτό το κάτι φωλιάζει στην εσωτερικότητά μας και συχνά κατευθύνει την πορεία μας. Παίρνει τη μορφή νοσταλγίας ή δαίμονα, γίνεται δημιουργικότητα, γίνεται μουσική. Ο συνθέτης Απόστολος Δημητρακόπουλος αναζητά τη ρίζα αυτού του απροσδιόριστου «κάτι» στο παρελθόν του. Το ψάχνει στον Θεσσαλικό κάμπο, το ψάχνει στη μουσική του. Η κάμερα τον ακολουθεί. Οι εικόνες, τα λόγια, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, είναι μια απόπειρα να ερμηνευτεί το ανερμήνευτο, αυτό που καθορίζει την πορεία ενός ανθρώπου, ενός δημιουργού. Το κενό και η απεραντοσύνη του κάμπου αποτελούν πρόκληση, αδιέξοδο, αλλά και πηγή έμπνευσης.

Ζωντανοί μες στο τσιμέντο / Alive in the Concrete

Σκηνοθεσία: Γιώργος Γκουνέζος),  Διάρκεια 14

Γκράφιτι: μια μορφή τέχνης σε δημόσιο χώρο που έχει να κάνει με τον εγωισμό, την οργή, την εξερεύνηση και την οικειοποίηση του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Στόχος της είναι η υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης, άλλα και η επικοινωνία. Σκοπός αυτού του ντοκιμαντέρ είναι να αναδείξει το ρόλο της δημόσιας τέχνης στον αστικό ιστό και, μέσα από συνεντεύξεις και συλλογικές δράσεις, να παρουσιάσει την τέχνη του graffiti ως μια μορφή έκφρασης και αντίδρασης σε μια οικονομικά, ηθικά και πολιτικά εξαθλιωμένη πόλη.

Τετάρτη 1 Απριλίου

Dan Georgakas – Επαναστάτης της Διασποράς / Dan Georgakas – A Diaspora Rebel

Σκηνοθεσία: Κώστας Βάκκας, Διάρκεια 53

Ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός ποιητής, συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου και ακτιβιστής της Αριστεράς Νταν Γεωργακάς, αυτοβιογραφείται μπροστά στην κάμερα. Μια εξομολόγηση-ποταμός, όπου αναφέρεται στις ελληνικές ρίζες του, στο πώς είναι να μεγαλώνεις στην αυτοκινητούπολη του Ντιτρόιτ, και στις σπουδές του• στις φυλετικές διακρίσεις, στον πόλεμο του Βιετνάμ και πώς αυτά τον επηρέασαν στην ακτιβιστική του δράση• στις σχέσεις του με την Αριστερά και το Μαρξισμό• στη δράση του ως επικεφαλής των Ελληνοαμερικανών που αγωνίζονταν κατά της χούντας. Αναφέρεται επίσης στα βιβλία του, στο πάθος του για τον κινηματογράφο και στο περιοδικό Cineaste. Μια άλλη άποψη για τους Έλληνες της Αμερικής.

Little Island

Σκηνοθεσία: Άγγελος Ψωμόπουλος, Διάρκεια 12

To Little Island περιγράφει την ιστορία ενός ανθρώπου που επέλεξε να ζει για 40 περίπου χρόνια σ’ ένα μικρό νησί. Μέσα από τα χρόνια κατάφερε να διαμορφώσει τη ζωή του και να επιβιώνει παρά τις αντίξοες συνθήκες. Η ζωή του όμως αναστατώνεται από την επιμονή των δασικών αρχών να τον απομακρύνουν από εκεί. Εκείνος όμως δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει ποτέ το μικρό νησί.

Παράδοξη πατρίδα / Paradoxical Fatherland

Σκηνοθεσία: Νίκος Ασλανίδης, Διάρκεια 56

Την περίοδο της γερμανικής κατοχής, ο Στάθης ήταν μόλις οκτώ ετών. Μια μέρα, οι ναζί επιτέθηκαν στο χωριό του και έκαψαν ζωντανούς συνολικά 353 κατοίκους. Ανάμεσά τους ήταν η 28χρονη μητέρα του, η γιαγιά του και τα τέσσερά του αδέλφια ηλικίας από ενάμιση έως δέκα ετών. Ο ίδιος κατάφερε να γλιτώσει μαζί με τον πατέρα του. Την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, ο πατέρας του καταδικάζεται σε θάνατο… Λίγο πριν εκτελεστεί, γράφει ένα γράμμα και δίνει εντολή στον γιο του να σπουδάσει. Ο Στάθης καταφεύγει στη Γερμανία και καταφέρνει να γίνει οδοντίατρος. Λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης, αναγκάζεται να ζητήσει πολιτικό άσυλο στη… Γερμανία. Δημιουργεί οικογένεια με πέντε παιδιά –όπως και ο πατέρας του– και τους δίνει τα ονόματα των αδικοχαμένων αδελφών του…

 

Πέμπτη 2 Απριλίου

Φασισμός Α.Ε. / Fascism Inc.

Σκηνοθεσία: Άρης Χατζηστεφάνου, Διάρκεια 74

Το ντοκιμαντέρ διηγείται μικρές, άγνωστες ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του φασισμού και τις διασυνδέσεις του με τα οικονομικά συμφέροντα κάθε εποχής. Μαζί ταξιδεύουμε από την Ιταλία του Μουσολίνι στην Ελλάδα της Κατοχής, του Εμφυλίου και της Δικτατορίας και από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ στο σήμερα. Το νέο ντοκιμαντέρ θα συνεχίσει στα βήματα του Debtocracy και του Catastroika, όπου περιγράψαμε τα αίτια της κρίσης χρέους, τις επιπτώσεις του μνημονίου, την κατάλυση της δημοκρατίας και το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας.

Μίλαντ – Ο πλανήτης μου… / Milad – My Planet…

Σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραμαγκιώλης, Διάρκεια 64

Ο Τζελανί παντρεύτηκε γυναίκα από διαφορετική φυλή. Για να μην τους σκοτώσουν, έφυγαν κρυφά από την πατρίδα τους. Με τα πόδια έφτασαν, μήνες μετά, σ’ ένα ποτάμι. Άλλοι, για να το περάσουν, πεθαίνουν• κι άλλοι μπαίνουν κολυμπώντας στην Ευρώπη. Όμως, στην πρώτη ευρωπαϊκή χώρα, την Ελλάδα, βρέθηκαν –με τα παιδιά τους– άστεγοι κι αποκλεισμένοι χωρίς να μπορούν να πάνε ούτε μπρος ούτε πίσω. Η μόνη λύση είναι να φτάσουν παράνομα στη Γερμανία, λένε οι διακινητές. Δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για να περάσει ολόκληρη η οικογένεια. Ο Τζελανί, αντιμέτωπος με αυτό το δίλημμα, πρέπει να αποφασίσει. Αν φύγει ένα από τα παιδιά ασυνόδευτο και φτάσει σώο, θα καταφέρει να τραβήξει κοντά του και την υπόλοιπη οικογένεια. Τα παιδιά του θα μάθουν με βίαιο τρόπο πώς βρίσκει κανείς τον πλανήτη του ή πώς τον στήνει εξαρχής• και αν η Γερμανία είναι πραγματικά η λύση ή ένας νέος εφιάλτης.

Οι ταινίες θα προβάλλονται από την Δευτέρα 30 Μαρτίου έως την Πέμπτη 2 Απριλίου στις 8:30 το βράδυ, στο Μεταξουργείο στην Ν.Ιωνία. 

Πληροφορίες εκδήλωσης:

Τηλ: (24210) 80483 - 28517 (εργ ώρες), fax: (24210) 28519
Email: provoles@provoles.gr, www.provoles.gr

Οι ταινίες θα προβληθούν στο κτήριο Μεταξουργείο στη Ν.Ιωνία

κεκπα διεκ κεκπα διεκ ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ