Η Εταιρεία Τέχνης “Αrs Aeterna” και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ παρουσιάζουν την τραγωδία του Ευριπίδη Βάκχες, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η παράσταση, θα παρουσιαστεί και στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και σε επιλεγμένα θέατρα της Ελλάδας και της Κύπρου.
«Τελετουργία της συγκίνησης, του συναισθήματος, του μένους και του παραλόγου μπορούν να χαρακτηριστούν οι Βάκχες του Ευριπίδη». Έτσι ορίζει η Νικαίτη Κοντούρη την ανεξάντλητη τραγωδία του Ευριπίδη.
Η υπόθεση. Ο Διόνυσος καταφθάνει στη Θήβα, την πατρίδα της μητέρας του, έχοντας μαζί του τις πιστές του ακολούθους, για να επιβάλει τη δική του Θρησκεία και να τιμωρήσει όλους όσοι είναι εμπόδιο στο δρόμο του , τολμώντας να τον αμφισβητήσουν. Διαβρώνει ακόμα και την ιερή σχέση μάννας-γιού , εμφυσώντας τη θεϊκή του Μανία στις γυναίκες της Θήβας. Με την βίαιη επιβολή της νέας θρησκείας, επιφέρεται η ισοπέδωση του Βασιλικού Οίκου της πόλης των Θηβών . Οι εναπομείναντες ήρωες της τραγωδίας αναγκάζονται να πάρουν το δρόμο της εξορίας.
Στις ΒΑΚΧΕΣ, ο Θεός Διόνυσος είναι ο πρωταγωνιστής. Ο γνωστός αγαθός Θεός του κρασιού, της μέθης και του Θεάτρου, «ενδύεται» το αρχέγονο, και αινιγματικό του πρόσωπο, που είναι εξαιρετικά σύνθετο και σκοτεινό.
Διόνυσος σημαίνει δύο φορές γεννημένος. Είναι γιος του Δία και της Σεμέλης. Ο μύθος λέει, πως ενώ τον γεννούσε πρόωρα η μάννα του, ο Δίας τον διέσωσε φτιάχνοντας στο μηρό του μια δεύτερη μήτρα και τον έστειλε να δει το φως στη μακρινή Ασία. Οι ΒΑΚΧΕΣ γράφτηκαν το 406-405 π.Χ. ενώ ο Ευριπίδης βρισκόταν αυτοεξόριστος στο παλάτι του Αρχέλαου στη Μακεδονία.
Ύβρις -Τιμωρία-Κάθαρση. Ο Ευριπίδης συνθέτει τις ΒΑΚΧΕΣ, μία εμφανώς τελετουργική μιμητική διαδικασία, όπου χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα της Θεατρικής πράξης: μεταμόρφωση, παρενδυσία, δραματική ειρωνεία, ελευθεριότητα, ακραίες συμπεριφορές, αφήγηση, αθέατες εγκληματικές πράξεις κ.α. Μέσα από μια ποικιλία ρυθμών, ήχων , συγκρούσεων και γεγονότων εκτός σκηνής, βιώνουμε την ένθεη τρέλα που έχει καταλάβει τις γυναίκες της Θήβας , τον σπαραγμό ζώων και ανθρώπων και τη διαταραχή της φύσης που συναινεί στην αγριότητα των πράξεων των κοινών θνητών. Τα πρόσωπα γίνονται αγέλη που θα κατασπαράξει τα ίδια της τα παιδιά, όταν διαταραχθεί η ισορροπία της κυρίαρχης Θεάς Φύσης, από την αλόγιστη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Ο ισχυρός εκρηκτικός μηχανισμός του Δραματουργού, καταφέρνει να αποδώσει την Τιμωρία και στη συνέχεια να γεννήσει την Κάθαρση .
