Ο Όμιλος ΑΝΤΕΝΝΑ, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά παρουσιάζει τις παραστάσεις της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης, φέρνοντας τα μεγαλύτερα έργα της όπερας σε ζωντανή μετάδοση, σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το βραβευμένο πρόγραμμα The Met:Live in HD, μετά τις ιδιαίτερα επιτυχημένες παραστάσεις «Μάκβεθ», «Γάμοι του Φίγκαρο», «Κάρμεν», «Ο Kουρέας της Σεβίλλης»,«Οι Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης» και «Η Εύθυμη Χήρα» παρουσιάζει το Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015 την όπερα ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΧΟΦΜΑΝ σε απευθείας μετάδοση στο «Αχίλλειον» στις 19:55.
Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο της συνεργασίας του Δήμου Βόλου και συγκεκριμένα της Διεύθυνσης Πολιτισμού του «Δημοτικού Οργανισμού Εκπαίδευσης Παιδιού, Αθλητισμού, Πολιτισμού- Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο» ( ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ), με τον Όμιλο ΑΝΤΕΝΝΑ και τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης .Η συμφωνία αυτή και η φετινή συνεργασία θα δώσει την ευκαιρία και πάλι στους φίλους της όπερας στην πόλη , αλλά και από τις γειτονικές πόλεις -ένα ειδικό κοινό φιλοτέχνων- να απολαύσουν αριστουργήματα της όπερας και του μπαλέτου, προσφέροντας ένα ξεχωριστό πολιτιστικό θέαμα, με την υπογραφή των πιο καταξιωμένων καλλιτεχνών της παγκόσμιας λυρικής σκηνής.
Η όπερα “Τα παραμύθια του Χόφμαν“, (Les Contes d’Hoffmann) γραμμένη το 19ο αιώνα, αφηγείται τρεις διαφορετικές ερωτικές ιστορίες γεμάτες πάθος, ρομαντισμό, αλλά και τυφλότητα μαζί με προδοσία. Γραμμένη από το γαλλοεβραιογερμανό Ζακ Όφφενμπαχ, εξιστορεί τα πάθη των ερωτευμένων μέσω ενός αφηγητή, ποιητή και παραμυθά που μιλάει και για τα δικά του πάθη και αποτελεί το συνδετικό κρίκο των τριών ιστοριών. Αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα ευρήματα του Όφφενμπαχ. Ο χαρακτήρας του Χόφμαν είναι εμπνευσμένος από πραγματικό πρόσωπο και συγκεκριμένα τον συγγραφέα Έρνστ Χόφμαν, οι ερωτικές ιστορίες του οποίου ενέπνευσαν το λιμπρέτο και μάλιστα μια από αυτές τις ιστορίες την έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας.
Η υπόθεση του έργου έχει να κάνει με τον έρωτα του Χόφμαν για την τραγουδίστρια Στέλλα. Παρέα με τον υπηρέτη του τον Νίκλαους βρίσκεται στην ταβέρνα “Μαρτίνος Λούθηρος”, πίνει και εξιστορεί μέσα στη ζάλη του τους τρεις έρωτες στους φοιτητές που συχνάζουν κάθε βράδυ στην ίδια ταβέρνα. Ο Νίκλαους στην ουσία αποτελεί την ενσαρκωμένη μούσα του που προσπαθεί να τον γλιτώσει από τα ανθρώπινα πάθη και να τον πείσει να επικεντρωθεί στην τέχνη του. Εκείνος όμως επιμένει να μιλάει για τους τρεις έρωτες που αποτυγχάνουν και οδηγούν στην απελπισία και την απογοήτευση. Όσο εξελίσσεται η ιστορία όμως γίνεται αντιληπτό πως στην ουσία ο αφηγητής ενώ μιλά για τρεις φαινομενικά διαφορετικές γυναίκες στην ουσία και οι τρεις χαρακτήρες γυναικών συμπυκνώνονται στο πρόσωπο της Στέλλας που επίσης τον εγκαταλείπει για ένα τοπικό άρχοντα τη στιγμή που ο Χόφμαν αποκοιμιέται μέσα στη μέθη του.
Ο Ζακ Όφενμπαχ, συνθέτης και βιολοντσελίστας της ρομαντικής εποχής ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους συνθέτες στην Ευρώπη του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Κολωνία της Γερμανίας Μεταξύ άλλων έγραψε και την πασίγνωστη μουσική για το χορό can-can, των παρισινών καμπαρέ. Ο Όφενμπαχ μετακόμισε στο Παρίσι το 1833 και το 1850 έγινε μαέστρος του Γαλλικού Θεάτρου. Το 1855 ενοικίασε δικό του θέατρο, το Μπουφ Παριζιέν (Bouffes Parisiens). Η τελευταία του όπερα Τα Παραμύθια του Χόφμαν ήταν η σοβαρότερη από τις άλλες εργασίες του, ίσως γιατί απεικονίζει την αιώνια επιθυμία του κλόουν που θέλει να αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα. Ήταν ακόμα ημιτελής όταν πέθανε το 1880, αλλά ολοκληρώθηκε από το φίλο του Ερνέστ Γκιρό και έκανε πρεμιέρα το 1881.
Ο Vittorio Grigolo πρωταγωνιστεί στον ομώνυμο τίτλο του έργου του Offenbach Τα παραμύθια του Χόφμαν, απέναντι στην αμπχάζια σοπράνο Hibla Gerzmava στους τέσσερις ρόλους των ηρωίδων του λυρικού έργου –της μηχανικής κούκλας Ολυμπίας, της φυματικής καλλιτέχνιδας Αντωνίας, της κορτιζάνας Τζουλιέτας και της εγωκεντρικής ηθοποιού Στέλλας. Η Kate Lindsay επαναλαμβάνει την ερμηνεία της ως Νίκλαους και ο Thomas Hampson προσθέτει έναν ακόμα ρόλο στο μεγάλο ρεπερτόριό του στη ΜΕΤ ως Οι Τέσσερις Κακοί. Διευθύνει ο Yves Abel.
Ακολουθεί η παράσταση «Γιολάντα / Το Κάστρο του Δούκα Κυανοπώγωνα» του Peter Ilyich Tchaikovsky στις 14 Φεβρουαρίου.